Na przełomie XX i XXI wieku zakładano, że tradycyjne miejsca pracy w krótkim czasie zostaną wyparte przez telepracę, czyli możliwość zdalnego wykonywania obowiązków zawodowych. Dostrzegano w tym szanse dla mieszkańców obszarów peryferyjnych, a także dla ludności o ograniczeniach w mobilności przestrzennej (np. osoby niepełnosprawne).
Telepraca faktycznie stała się atrakcyjnym rozwiązaniem, jednak nie uniwersalnym. Zwrócono uwagę na problemy wynikające z zacierania się granic między przestrzenią domową, a tą związaną z pracą. Ponadto coraz więcej obowiązków zawodowych (i to w różnych dziedzinach) wymaga pracy zespołowej, dla której potrzebne jest stworzenie przestrzeni umożliwiającej np. wspólne realizowanie projektów. Jednocześnie pojawia się wymóg pewnej elastyczności dostępu do pomieszczeń dedykowanych określonym zadaniom, ze względu na różną intensywność działań wymagających pracy zespołu w jednym pomieszczeniu. Z pomocą w tego rodzaju sytuacjach przychodzi przestrzeń coworkingowa. Jest to miejsce, które daje możliwość wykonywania obowiązków zawodowych osobom, które nie posiadają wyznaczonego indywidualnego miejsca pracy, bądź też nie potrzebują go regularnie i na stałe.
Za pierwotną formę przestrzeni coworkingowej można uznać wszelkie lokale (najczęściej gastronomiczne) posiadające dostęp do Internetu. Były pierwszą grupą miejsc, w których możliwe było organizowanie spotkań służących jeśli nie wykonywaniu, to przynajmniej omawianiu obowiązków związanych z zadaniami zawodowymi. Z czasem w części takich miejsc ich funkcja obsługi potrzeb coworkerów stała się tą wiodącą. Pierwsze stałe punkty przestrzeni coworkingowej tworzono w latach 90. w największych miastach Europy Zachodniej. Współcześnie jednak przestrzeń ta przestała mieć charakter spontanicznie dostosowywanej do bieżących potrzeb, ale zaplanowanej i odpowiednio wyposażonej. Dzisiaj trudno wyobrazić sobie duże miasto zarówno bez typowej przestrzeni biurowej, jak i tej oferowanej coworkerom.
Coworking to rozwiązanie, które stało się szczególnie popularne wśród grupy określanej jako freelancerzy, czyli m.in. dziennikarze, twórcy stron internetowych, redaktorzy profilów na portalach społecznościowych itp. Zawody te charakteryzują się najczęściej małym zapotrzebowaniem na wyspecjalizowane urządzenia czy wyprofilowane pod kątem obowiązków zawodowych pomieszczenia, w których mieliby je wykonywać. W tych przypadkach możliwość uzyskania dostępu do miejsca, w którym można pracować jest podstawowym celem. Dlatego też jedną z podstawowych form funkcjonowania przestrzeni coworkingowej jest dosłownie wynajem biurka na godziny. Dostępność takiej przestrzeni pozwala na ograniczenie kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza bowiem brak konieczności wynajmowania przestrzeni biurowej na stałe. Coraz częściej przestrzeń coworkingowa udostępniana jest przez 24 godziny na dobę. Poza samym udostępnianiem miejsca do pracy podmioty zajmujące się oferowaniem takich powierzchni dają także możliwość uruchomienia wirtualnego biura. Kolejnym udogodnieniem jest wynajmowanie mikrobiur, sal konferencyjnych czy szkoleniowych.
Treść znajduje się w archiwum
Możesz ją przeczytać kupując dostęp do naszego archiwum STANDARD.