Od najstarszych czasów architekci używali do konstruowania swoich budynków zasad matematycznych. Grecki matematyk Euklides z Aleksandrii jako pierwszy spisał w 300 r. p.n.e. wszystkie reguły związane z geometrią. 280 lat później rzymski architekt Vitruvius usystematyzował w swoim sławnym dziele De Architectura kilka fundamentalnych zasad dotyczących projektowania architektonicznego. Architektura zaczęła się od geometrii i tak pozostało do dzisiaj.
Vitruvius wierzył, że budowniczowie powinni zawsze stosować precyzyjne współczynniki przy konstruowaniu świątyń, „albowiem bez symetrii i proporcji, żadna świątynia nie może mieć regularnego planu”. Zainteresowanie tą postacią i jej osiągnięciami powróciło na szerszą skalę w Europie po mrocznych wiekach średnich dopiero w 1520 r. Dziesięć lat wcześniej Leonardo da Vinci narysował słynnego „Człowieka witruwiańskiego”, którego ikoniczność wdrukowała się w naszą świadomość i trwa po dziś dzień.
Symetrię i proporcję odwzorowano na ludzkim ciele, ponieważ jesteśmy zadziwiająco precyzyjnie zbudowani. Znacznie później odkryto, że to co Vitruvius widział w ludzkim ciele istnieje w każdym fragmencie przyrody. Od ryb po planety – wszystko da się opisać złotym współczynnikiem, który jest również ukrytym kodeksem zasad projektowania architektonicznego.
Treść znajduje się w archiwum
Możesz ją przeczytać kupując dostęp do naszego archiwum STANDARD.