13 stycznia tego roku Édouard Fritch, szef rządu Polinezji Francuskiej, terytorium zależnego Francji, podpisał memorandum dla realizacji projektu Pływających Wysp. Choć w światowych mediach informacja ta została najczęściej potraktowana lakonicznymi wzmiankami, jesteśmy świadkami bezprecedensowego momentu zapoczątkowania nowej ery ziemskiej kolonizacji.
Żyjemy w czasach, w których łatwiej nam eksplorować przestrzeń kosmiczną niż oceany. Tworzymy programy budowy stałych baz na Marsie, kolonizacji Księżyca, ale do tej pory nie było programu skolonizowania oceanów. Powszechna dostępność terenu jest tylko iluzoryczna i wiele wysp i atoli staje oko w oko z problemem pochłaniania ich lądu przez oceany. The Seasteanding Institute postanowił stawić wyzwanie przyszłości i zaprojektować prototypowe miasta na wodzie. We współpracy z rządem Polinezji Francuskiej swój pilotażowy projekt rozpocznie na Tahiti.
Pływające miasto ma się składać z kilkunastu modułów zakotwiczonych linami do dna. Na platformach ma się znaleźć miejsce dla budynków mieszkalnych, obiektów handlowych, farm produkujących żywność i dla laboratoriów badawczych.
The Seasteanding Institute powstał w San Francisco w 2008 roku jako organizacja non-profit. Założycielami jest dwóch amerykanów – Wayne Gramlich i Patri Friedman – syn słynnego Miltona Friedmana. Instytut od początków swojej działalności jest wspierany przez miliardera Peter’a Thiel’ego założyciela PayPal i znaczącego inwestora w Facebooku. Jednym z pierwszych doradców był sam Donald Trump. Idea propagowana przez instytut przyciągnęła jednak znacznie więcej znaczących osób – wymienić można chociażby Larry’ego Page’a, współzałożyciela Googla, Richarda Bransona czy też Elon’a Musk’a – prawdopodobnie największego obecnie wizjonera. Powstał pomysł, zebrano fundusze, należało jeszcze znaleźć państwo-gospodarza, które by zezwoliło na umiejscowienie konstrukcji u siebie.
Treść znajduje się w archiwum
Możesz ją przeczytać kupując dostęp do naszego archiwum STANDARD.