Tunel pod Martwą Wisłą budową roku 2015

14 lipca 2016

Otwarty 24 kwietnia tego roku tunel drogowy pod Martwą Wisłą został uznany Budową Roku 2015 w konkursie organizowanym przez Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa przy współudziale Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju oraz Głównego Urzędu Budowlanego. Obiekt otrzymał nagrodę I stopnia w kategorii: obiekty oceniane indywidualnie. To gigantyczne przedsięwzięcie – jedyne tego rodzaju w Polsce – jest jedną z najważniejszych inwestycji Gdańska w ostatnich dziesięcioleciach.

Obiekt, będący częścią Trasy Słowackiego, jest pierwszym w Polsce tunelem drogowym wybudowanym pod dnem rzeki maszyną TBM (ang. tunnel boring machine). Przeprowadza ruch kołowy pod dnem Martwej Wisły łącząc wschodnie tereny portowe z zachodnimi w rejonie nabrzeży – „Dworzec Drzewny” od strony Ku Ujściu, w odległości ok. 520 m od wschodniego brzegu Martwej Wisły, i „Dworzec Wiślany” od strony Węzła Marynarki Polskiej, w odległości  ok. 370 m od zachodniego brzegu Martwej Wisły. Całkowita długość tunelu wynosi 1,4 km, a  głębokość 35 m. W tunelu biegną dwie równolegle wydrążone drogi. W każdej z nitek tunelu powstała jezdnia z dwoma pasami ruchu i poboczem.

Wszystkie roboty realizowano w bardzo trudnych warunkach hydrogeologicznych Delty Wisły. Tunel przebiega przez warstwy gruntów na przemian sypkich i spoistych, które charakteryzują się słabą nośnością. Dodatkowym utrudnieniem przy realizacji robót fundamentowych był wysoki poziom zwierciadła wody gruntowej. W związku z tym wdrożono technologię wgłębienia wykopu „na sucho”, czyli po technicznym odcięciu dopływu wody gruntowej przez ściany i dno wykopu.

Do budowy tunelu wykorzystano maszynę TBM typu Mixshield. Drążenie urobku odbywa się w zamkniętej komorze roboczej a urobek jest transportowany rurociągami do zakładu separacji zlokalizowanego na zewnątrz tunelu. Specjalna maszyna wiercąca, gigantyczny 91-metrowy mechaniczny „kret” o masie 2200 t i średnicy 12,56 m., została wykonana w miejscowości w Schwanau w Niemczech, skąd przetransportowano ją w częściach do Gdańska. Największe elementy przypłynęły na holenderskim statku Deo Volente w październiku 2012 r., mniejsze przewożono drogą lądową.

 

Treść znajduje się w archiwum

Możesz ją przeczytać kupując dostęp do naszego archiwum STANDARD.