Dane Eurostatu wskazują, że w wynajmowanym mieszkaniu żyje około 17% Polaków. Analogiczny wynik dla Niemiec wynosi prawie 50%. Polski i niemiecki rynek najmu różni się nie tylko statystycznym udziałem „czynszówek”. Kluczowe znaczenie mają też różnice historyczne, instytucjonalne oraz społeczne.
W niemieckich warunkach najem stanowi pewien substytut własności mieszkaniowej (m.in. ze względu na swój długoterminowy charakter). Specyficzne zasady działania wynajmu w Niemczech są związane również z większą ochroną najemców i dużą liczbą regulacji. Jednym z przykładów niemieckiego formalizmu, jest ciekawy system lustra czynszowego (Mietspiegel).
Niemiecki najem jest jednym z najbardziej uregulowanych w OECD
Porównywanie uregulowania rynku najmu, wydaje się stosunkowo trudnym zadaniem. Mimo tego, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) opracowała specjalny zestaw kryteriów, który posłużył do oceny działania prywatnego wynajmu na terenie wybranych państw członkowskich (patrz poniższy wykres). W ramach ciekawej analizy z 2009 roku, OECD oceniło stopień uregulowania wysokości czynszów i stosunków prawnych między stronami (0,00 punktów - brak państwowych regulacji, 6,00 punktów - najbardziej restrykcyjne regulacje). Wynik dla Polski wyniósł 1,00 punkt (regulacja prywatnych czynszów) i 2,66 punktu (regulacja stosunków umownych). Analogiczne wartości wyznaczone dla Niemiec, okazały się znacznie wyższe (odpowiednio: 3,50 pkt i 3,00 pkt). Warto zwrócić uwagę, że niemiecki najem został oceniony jako jeden z najbardziej uregulowanych w krajach OECD. Znacznie większą formalizacją czynszów i stosunków umownych, wyróżnia się tylko jedno z porównywanych państw (Szwecja).
Treść znajduje się w archiwum
Możesz ją przeczytać kupując dostęp do naszego archiwum STANDARD.