W Polsce około 90% energii pozyskiwane jest z elektrowni spalających węgiel kamienny lub brunatny. Efektem ubocznym spalania węgla w elektrociepłowniach i elektrowniach są duże ilości odpadów paleniskowych - głównie popiołów lotnych i żużla, tzw. ubocznych produktów spalania (UPS). UPS to jednak nie tylko odpad – przy spełnieniu odpowiednich parametrów jakościowych i norm, ustalonych dla danej dziedziny zastosowania, może stanowić cenny surowiec.
Na właściwości UPS oraz ich skład mają wpływ zastosowane technologie spalania (w przypadku produktów odsiarczania – technologie usuwania związków siarki) a także rodzaj i charakterystyka węgla. Dlatego też produkty poszczególnych elektrowni mają różny skład chemiczny, odmienną granulację, wilgotność i właściwości fizyczne. Mają więc różne możliwościami zastosowania.
Najczęściej otrzymywanymi w Polsce UPS są popioły krzemianowe, charakteryzujące się dużą zawartością SiO2. Są zagospodarowywane w niemal 100%, m.in. dzięki dużej aktywności pucolanowej, czyli zdolności do reagowania z wapnem w środowisku wodnym. W przemyśle materiałów budowlanych popioły lotne są wykorzystywane zwłaszcza do produkcji klinkieru cementu portlandzkiego, cementów, betonów, kruszyw lekkich oraz wyrobów ceramiki budowlanej.
W przypadku produkcji klinkieru cementu portlandzkiego popioły lotne są stosowane w funkcji jednego z surowców podstawowych albo jako dodatek korygujący. Popioły te są od lat stosowane do produkcji betonów - mieszanek betonowych i betonowych elementów prefabrykowanych. Ich zastosowanie w betonie poprawia urabialność mieszanki i obniża zapotrzebowanie na wodę. Dzięki zastosowaniu popiołów lotnych uzyskuje się także poprawę odporności betonów na działanie czynników agresywnych. Jednym z czołowych odbiorców popiołów lotnych jest branża producentów betonów komórkowych. W produkcji tych wyrobów popioły lotne spełniają funkcje kruszywa oraz składnika spoiwa wiążącego.
Treść znajduje się w archiwum
Możesz ją przeczytać kupując dostęp do naszego archiwum STANDARD.